ເທບທາລາ ນາມປາກກາທີ່ຫລາຍຄົນຍັງຈົດຈຳ

ສະບາຍດີທຸກທ່ານ ຫາກທ່ານໃດມີຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບນັກປະພັນລະຄອນທີ່ຊື່ວ່າ ເທບທາລາ ຫລື ຮູ້ຈັກກັບເພິ່ນ ຊ່ວຍເພີ່ມເຕີມຂໍ້ມູນ ແລະ ບອກເພິ່ນດ້ວຍວ່າພວກເຮົາ ນັກສະແດງລະຄອນ, ນັກຟັງລະຄອນຍັງຄິດເຖິງ ເພາະບໍ່ເຫັນເພິ່ນດົນແລ້ວ...

ທ່ານ ​ເທບ​ທາລາ ​ເປັນ​ນັກ​ປະພັນ ໂດຍສະເພາະແມ່ນປະພັນລະຄອນວິທະຍຸ ທີ່ມີຄົມປາກກາສ້ຽມປຫລມຄົນໜຶ່ງ ທີ່ນັກຟັງລະຄອນຟັງແລ້ວໄດ້ໃຈ ໄດ້ອາລົມ ບໍ່ພຽງເທົ່ານີ້ເພິ່ນຍັງເປັນ​ໂຄສົກ​ ແລະ​ ເປັນນັກສະ​ແດງ​ລະຄອນ ທີ່ສາມາດສະແດງໄດ້ຫລາຍໂຕ ບໍ່ວ່າຈະເປັນພະເອກ, ໂຈນ ຫລື ຜູ້ຮ້າຍແລະ ອື່ນໆ.

ເທບທາລາ ເປັນທັງຊື່ ແລະ ນາມປາກກາ ໃນທີມງານລະຄອນສຽງແຄນລາວມັກເອີ້ນລາວວ່າ: "ອ້າຍເທບ" 

ອ້າຍເທບ ເພິ່ນ​ຮຽນ​ຈົບ​ວີ​ຊາ​ທໍລະ​ນິສາດ​ຈາກ​ປະ​ເທດ​ເຢຍ​ລະ​ມັນ​ ແລະ ເຄີຍໄດ້​ໄປ​ຝືກງານ​ຢູ່​ ສ ສ ວຽດນາມ ໃນນາມນັກຂຽນບົດລະຄອນ ເຊິ່ງເພິ່ນເຄີຍຮ່ວມຂຽນບົດລະຄອນກັບນັກຂຽນລະຄອນວິທະຍຸວຽດນາມ ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ທ່ານ ຫງວຽນມິງເຈົາ..​

ເທບທາລາ ລາວເກັ່ງ​ພາສາ​ຕ່າງປະ​ເທດ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ພາສາ​ຝຣັ່ງ, ພາສາເຢຍລະມັນ ແລະ ມີພື້ນຖານດີສົມຄວນກ່ຽວກັບພາສາວຽດນາມ. ນອກນີ້ແລ້ວຍັງມີ​ຄວາມສາມາດ ແລະ ​ຊຳ​ນີຊຳນານ​ງານ​ຫລາຍຢ່າງ​ ໂດຍສະເພາະ​ແມ່ນການ​ສອນ​ພາສາລາວ​ໃຫ້​ຄົນ​ຕ່າງປະ​ເທດ​ ແລະ ສອນພາສາເຢຍລະມັນ ແລະ ພາສາຝຣັ່ງ​ໃຫ້ຄົນ​ລາວ​ ເຊິ່ງນີ້ແມ່ນວຽກເສີມ ທີ່ສ້າງລາຍຮັບ, ຄວາມຮັກ ແລະ ມິດຕະພາບໃຫ້ຜູ້ກ່ຽວ ຈົນເປັນຄົນທີ່ມີຄົນຮູ້ຈັກໃນວົງກ້ວາງ.

ລາຍການ "ເພື່ອນມິດລະຄອນສຽງແຄນລາວ" ແມ່ນລາຍການໜຶ່ງທີ່ດຳເນີນ ແລະ ໂດ່ງດັງທີ່ສຸດໃນໄລຍະນັ້ນ ເຊິ່ງເທບທາລາໄດ້ໃຊ້ເປັນເວລທີໃນການເວົ້າລົມກັບມິດລະຄອນ ເພາະໄລຍະນັ້ນ ລາຍການລະຄອນຈະອອກອາກາດ ລະບົບ AM 567 Khz, SW 6130 Khz ແຕ່ວັນຈັນ-ວັນສຸກ ເວລາ 13:30 ໂມງ ສ່ວນວັນເສົາ ແລະ ວັນອາທິດ ແມ່ນຈັດເປັນລາຍການ ຕອບຮັບແຮງໃຈເພື່ອນມິດລະຄອນສຽງແຄນລາວ ເຊິ່ງຜູ້ຟັງລະຄອນໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍມາຫາລາຍການເພື່ອ ຖາມເຖິງນັກສະແດງ, ຕົວລະຄອນໃນເລື່ອງ ແລະ ອື່ນໆ ເຊິ່ງແຕ່ລະວັນມີຈົດໝາຍເຂົ້າມາຢ່າງຫລວງຫລາຍ.....

ເທບ​ທາ​ລາ​ເປັນ​ຄົນ​ມັກ​ຕະລົກ​ເຮ​ຮາ,ມີ​ແນວ​ຄິດ​ສັງສັນ​ທາງ​ດ້ານ​ວັນນະກຳ ​ແລະ ​ບົດ​ເພງ. ​ ເຂົາ​ເຄີຍ​ແຕ່ງ​ເພງ​ໃຫ້ ​ທ່ານນາງ​ ພວງມາ​ໄລ​ ພົງພາວັນ ໂຄສົກ​ໂທລະພາບ​​ແຫ່ງ​ຊາດ​ລາວ (​ຊ່ອງ 9)ຫລາຍ​ຊຸດ..​ແລະ​ປະພັນ​ລະຄອນ​ຫລາຍ​ເລື່ອງ ສ່ວນ​ໃຫ່ຍເນື້ອໃນລະຄອນ​ແມ່ນ​ເວົ້າ​ເຖິງ​​ພາລະ​ກິດ​ຂອງ​ການ​ປະ​ຕີ​ວັດ​ໃນແຕ່ລະໄລຍະ; ອີກ​​ສ່ວນ​ໜຶ່ງແມ່ນ​ໄດ້​ນຳ​ເອົາ​ບົດ​ປະພັນຂອງນັກປະພັນ ທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ມາແປງເປັນບົດລະຄອນວິທະຍຸ ເຊິ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້​ມິດ​ລາຍການ​ນິຍົມ​ຊົມ​ຊອບ​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ເວລາ​ນັ້ນ. ​ປີ1989 ມີ​ການ​ປັບປຸງ​ການຈັດ​ຕັ້ງ​ພາຍ​ໃນ ​ເທບ​ທາລາ ​ໄດ້​ອອກ​ໄປ​ເຮັດ​ທຸລະ​ກິດ​ສ່ວນ​ຕົວຢູ່​ແຂວງ​ຄຳ​ມ່ວນ.

 ມາເຖິງປັດຈຸບັນ ຍັງມີຄົນຖາມໄຖ່ເຖິງຄົນທີ່ມີຊື່ ແລະ ນາມປາກກາວ່າ: " ເທບທາລາ " ຢູ່ໃສ, ຍັງມີຊີວິດຢູ່ຫລືບໍ່ ທາງທີມງານລະຄອນສຽງແຄນລາວ ພວກເຮົາຍັງບໍ່ສາມາຕອບໄດ້ ເພາະ ນັບແຕ່ມື້ຜູ້ກ່ຽວ ຂໍລາອອກຈາກການໄປ​ເຮັດ​ທຸລະ​ກິດ​ສ່ວນ​ຕົວຢູ່​ແຂວງ​ຄຳ​ມ່ວນ ແຕ່ປີ 1989 ພວກເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຮັບຂ່າວຈາກຜູ້ກ່ຽວເລີຍ....ແລະ ລຸ່ມນີ້ ແມ່ນຜົນງານພຽງສ່ວນໜຶ່ງ ທີ່ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວເກັບກຳໄດ້ ແຕ່ບົດຂຽນນັ້ນແມ່ນບໍ່ຮູ້ວ່າຢູ່ໃສ ຫລື ຖືກທຳລາຍໄປແລ້ວ ສ່ວນບົດທີ່ສະແດງອອກອາກາດທີ່ອັດສຽງໄວ້ ແມ່ນຍັງຄົງຮັກສາໄວ້ທີ່ສາງເທັບຈຳນວນໜຶ່ງ....

ໃຜມີຂໍ້ມູນ ກະລຸນາປະກອບຕື່ມເດີ້....

ຂອບໃຈທີ່ຕິດຕາມ

ຄວາມສຸກທີ່ໜ້າພູມໃຈບໍ່ແມ່ນມີພຽງການເຮັດວຽກແລ້ວໄດ້ເງິນ

ນັກປະພັນລະຄອນວິທະຍຸທີ່ມີຊື່ສຽງຄົນໜຶ່ງທີ່ຫາຍໄປ....

ນີ້ເປັນພຽງຂໍ້ມູນເທົ່າທີ່ລາຍການສົ່ງເສີມສິນລະປິນໄດ້ຮູ້ຈັກ

ເຊື່ອວ່າຍັງມີອີກຫລາຍຢ່າງທີ່ເຮົາຍັງບໍ່ທັນຮູ້ຈັກ, ທ່ານຜູ້ອ່ານຊ່ວຍເພີ່ມໃຫ້ແດ່...

ສໍສີ​ ມຸກ​ສະຫັວນ​ ມີຊື່ແທ້ວ່າ: ສະຫວັດ ມຸກ​ສະຫັວນ ເກີດລະຫວ່າງປີ 1930 ​ເປັນ​ຄົນ​ທີ່​ກຳ​ເນີ​ດ​ໃນ​ຊົນ​ຊັ້ນ​ປານ​ກາງ ແລະ ເປັນ​ຄົນ​ພື້ນຖານ​ວຽງ​ຈັນ, ບ້ານ​ເກີດ​ເມືອງ​ນອນ​ແມ່ນ​ຢູ່ ​ບ້ານ​ຂົວ​ຫລວງ​ເໜືອ,​ເມືອງ​ຈັນທະ​ບູລີ,ນະຄອນຫລວງ​ວຽງ​ຈັນ.​ ​

ໃນ​ປີ1967 ໄດ້ສ້າງ​ຄອບຄົວ​ກັບ​ນາງ​ຕາ​ດຳ​ ມີ​ລູກ​ນຳ​ກັນ 5 ຄົນ ຫລັງຈາກນັ້ນກໍເລີກ ລາກັນໄປຍ້ອນເມຍ, ລູກ ຍົກຍ້າຍໄປດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕ່າງປະເທດ ເຊິ່ງສໍສີ ມຸກສະຫວັນ ບໍ່ຍອມໄປ ເພາະຈະເດີນຕາມເສັ້ນທາງອຸດົມການຂອງຕົນຢູ່ໃນປະເທດເກີດ, ຈາກນັ້ນລາວກໍໄດ້ມາແຕ່ງ ງານຕື່ມອີກເປັນເມຍ​ຄົນທີ່​ສອງ​ ​ ຊື່ນາງ ​ບຸນ​ສົມ​ ຢູ່​ບ້ານ​ທົ່ງ​ຂັນ​ຄຳ​ ເມືອງຈັນທະບູລີ ນະຄອນ ຫລວງວຽງຈັນ ມີ​ລູກ​ນຳ​ກັນ 2 ຄົນ ແລະ ຢູ່ກັບເມຍຄົນນີ້ຈົນຮອດມື້ສຸດທ້າຍ ຂອງຊີວິດ.

ທ່ານ​ສໍສີ ​ມຸກ​ສະຫັວນ(ສະຫັວດ ມຸກ​ສະຫັວນ) ຮຽນ​ຈົບ​ຈາກ​ຕ່າງປະ​ເທດສາຍ​ກົດໝາຍ​ລະ​ຫ່ວາງ​ຊາດ​ ແລະ ​ສາຍ​ນັກ​ປະພັນ​ ຈາກ​ປະເທດອັງ​ກິດ. ໃນປີ1955 ​ໄດ້ເຂົ້າເຮັດວຽກຢູ່ສານປະຊາຊົນ ເຮັດໜ້າທີ່ເປັນທະນາຍຄວາມ ເຊິ່ງເພິ່ນ ​ເຄີຍ​ເຮັດ​ວຽກ​ຢູ່​ສານ​ເມືອງ,​ ສານແຂວງ ສານນະຄອນ ຫລວງ ແລະ ເຄີຍ​ຕັດ​ສິນ​ຄະດີຕ່າງໆ​ໃນ​ສານ​ອຸທອນ ຫລາຍ​ຄັ້ງ.​

ທ່ານ​ສໍສີ ​ມຸກ​ສະຫັວນ ເລີ່ມ​ເປັນ​ນັກ​ປະພັນ​​ເພງ​ ແລະ ​ປະພັນ​ລະຄອນ​ມາ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ປີ 1968, ​ເຄີຍ​​ເປັນ​ນັກ​ຂ່າວ​ຢູ່​ໜັງສືພິ​ມວຽງ​ຈັນ​ໂພດ​ສ໌ ແລະ ​ເປັນ​ຜູ້​ກໍ່​ຕັ້ງ​ຄະນະ​ລະຄອນ​ວຽງ​ບັນ​ເທີ​ງສິນປ໌ ແລະ ໄດ້ເຂົ້າ​ເຮັດ​ວຽກ​ເປັນ​ສັນຍາ​ຈ້າງ​ຢູ່​ວິທະຍຸ​ກະຈາຍສຽງ​ແຫ່ງ​ຊາດລາວ ​ໃນ​ປີ 1985 ມີ​ຜົນງານ​ການ​ປະ​ພັນ​ລະຄອນ​ທັງ​ໝົດ​ປະມານ 50 ກ່ວາ​ເລື່ອງ.​ໃນ​ນີ້​ສ້າງ​ເປັນ​ຟີມວີ​ດີ​ໂອ 01​ເລື່ອງ….ບົດປະພັນລະຄອນ ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມປະເພດເລື່ອງຍາວກໍມີ: ເລື່ອງລູກ(໑໙໘໙-ຄວາມຂັດແຍ່ງໃນຄອບຄົວ),ເມື່ອສິ້ນຄວັນໝອກ(໑໙໙໐-ການນຳພາ ຂອງພັກ ກຳລັງກະຈາຍຢູ່ຕອນນີ້), ຊໍເພື່ອນໃຈ (໑໙໙໐-ດັງຫລາຍ ສະແດງ ແລະ ກະຈາຍ ຫລາຍຮອບ), ນາທີຊີວິດ(໑໙໙໑)ຜູ້ພິທັກສັນຕິລາດ (໑໙໙໗-ໃຫ້ກຳລັງໃຈຕຳຫລວດ), ກົງຂັງໃຈ(໑໙໙໒-ຍາວ ໑໐໐ ຕອນ), ໄມເບຣ(໑໙໙໙-ຄັດຈາກບົດ ປະພັນຂອງທ່ານ ດວງໄຊ ຫລວງພະສີ ມາເປັນບົດລະຄອນ ເພື່ອຄຳນັບຮັບຕ້ອນວັນສ້າງຕັ້ງກອງ ທັບປະຊາຊົນ ລາວ ຄົບຮອບ ໕໐ ປີ) ແລະ ຖືວ່າເປັນລະຄອນສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນທີ່ຄະນະລະຄອນ ສຽງແຄນ ລາວໄດ້ສະແດງ ເພື່ອອອກອາກາດໃຫ້ທັນກ່ອນວັນທີ ໒໐ ມັງກອນ ໒໐໐໐. 

ໜ້າທຳອິດຂອງຕອນທີ ໑໐໐ ຕອນອະວະສານຂອງເລື່ອງ“ກົງຂັງໃຈ” ແລະ ຄໍາແນະນຳບາງຢ່າງ

ສໍສີ ​ມຸກ​ສະຫັວນ ​ມີ​ພອນ​ສະຫັວນຫລາຍໆ​ດ້ານ​ໄປ​ພ້ອມໆ​ກັນ ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ເລື້ອງ​ການ​ຂຽນ​ບົດ​ປະ​ເພດ​ຕ່າງໆ​ໃຊ້​ເວລາ​ບໍ່​ຮອດ​ຊົ່ວ​ໂມງ​ກໍ່​ສຳ​ເລັດ​ແລ້ວ ແລະ ບົດປະພັນຂອງເພິ່ນ ຈະມີຄວາມນິ້ມນວນຫລາຍກ່ວາການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ, ນອກນີ້ຍັງ ​ເປັນ​ຄົນ​ມັກ​ຊຸມ​ແຊວມ່ວນ​ຊື່ນລື່​ນ​ເລີງ, ມີໝູ່ຄູ່​ພັກ​ພວກ​ຫລາຍ​ຄົນ​ຢູ່​ໃນວົງ​ການ​ຕ່າງໆ.​ … ທ່ານເປັນຄົນ ທີ່ມີອຸດົມການເປັນຂອງຕົນເອງ, ຮັກຄວາມເປັນທຳ, ຮັກປະເທດຊາດສູງສົ່ງ ແລະ ເວົ້າໄດ້ວ່າ ທ່ານເປັນນັກປະພັນລະຄອນປະເພດເລື່ອງຍາວຫລາຍຫ່ວານັກປະພັນລະຄອນຄົນອື່ນໆ ເຊິ່ງບົດລະຄອນບາງເລື່ອງຍາວເຖງ ໑໐໐ ຕອນ ທີ່ຂຽນລົງໜ້າເຈ້ຍເຟືອງປະມານ ໑,໒໐໐ ໜ້າ ຫລື ມີຄວາມຍາວເຖິງ ໕໐ ຊົ່ວໂມງໃນການອອກລາຍການລະຄອນວິທະຍຸ ຈົນເຮັດ ໃຫ້ຄົນຟັງລືມຫລັງ ເພາະກະຈາຍອອກອາກາດເວລານັ້ນໄດ້ດົນເຖິງ ໒໐ ອາທິດ ຫລື ປະມານ ໕ ເດືອນ…
 
ນີ້ເປັນພຽງສ່ວນໜ້ອຍນຶ່ງທີ່ລາຍການສົ່ງເສີມສິນລະປິນ ໄດ້ນໍາມາ ສະເໜີໃຫ້ທ່ານໄດ້ຮູ້ຈັກກັບປະຫວັດ ແລະ ຜົນງານຂອງນັກປະພັນລະຄອນວິທະຍຸຜູ້ໃສ່ ນາມປາກກາວ່າ: ສໍສີ ມຸກສະຫວັນ ຫລື ສະຫວັດ ມຸກສະຫວັນ”…
ສໍສີ ມຸກສະຫວັນ ເສຍຊີວິດເມື່ອປີ 1997 ດ້ວຍເຫດການກະທັນຫັນ ລວມອາຍຸ​ໄດ້70 ປີ 
ມີຄົນສົງໃສວ່າມື້ເພິ່ນຈະເສຍຊີວິດ ເພິ່ນເມົາ ເພາະນິດໄສເພິ່ນເປັນຄົນມັກດື່ມ, ເມົາແລ້ວກໍຂຽນບົດລະຄອນ ແລະ ບົດປະເພດອື່ນໆ ເພື່ອຂາຍເອົາເງິນ. ຜ່ານມາຫລັງຈາກເມົາແລ້ວເພິ່ນຈະນັ່ງເທີ້ງຝາເຮືອນທີ່ເຮັດດ້ວຍຟາກໄມ້ເຮ້ຍເກົ່າໆ ແລະ ເຈ້ຍແກັດ ເພາະເຮືອນເພິ່ນເປັນຕູບໃນຊຸມຊົນທີ່ໜາແໜ້ນ ເຊິ່ງຍົກພື້ນສູງພຽງຫົວເຂົ່າ ພໍຫວິດນ້ຳຄຳ ທີ່ຊຶມຕລອດປີ ທີ່ບ້ານທົ່ງຂັນຄຳ ເຂດຮ່ອງນ້ຳ ບໍລິເວນຕະລາດວັງທອງປັດຈຸບັນ ດ້ວຍການຕົກລົງແຊ່ນ້ຳເສຍຊີວິດ(ລົງທັງຝາເຮືອນສ່ວນໜຶ່ງ) ໂດຍທີ່ຄົນໃນຄອບຄົວບໍ່ມີໃຜຮູ້ ຈົນຮອດຕອນເຊົ້າຂອງມື້ໃໝ່.... 
(ໃຜມີຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບ ສໍສີ ມຸກສະຫວັນ ຊ່ວຍເພີ່ມໃຫ້ແດ່)

(ຂອບໃຈ)

ຟັງເພງ ໃຫ້ນຳເຂົາເຮັດຫຍັງ ໄປຊຳຊາ ຈັກໜ້ອຍມີເລື່ອງດີໆມາເລົ່າສູ່ຟັງ

ຄູ່ແຂ່ງ ກັບການປ່ຽນແປງຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່....

“ຄູ່ແຂ່ງ ກັບການປ່ຽນແປງຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່”

ໃນໄລຍະທີ່ ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມສູງໃນກຸ່ມຜູ້ຟັງນັ້ນ ມັນພັດເປັນໄລຍະທີ່ສະພາບຂອງ ເສດຖະກິດ​-ສັງຄົມ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຄັ້ງ ໃຫຍ່ຫລວງໃນ ສປປ ລາວ ໂດຍສະເພາະການກ້າວສູ່ການປະຕິບັດຕາມທິດສະດີ “ການປ່ຽນແປງໃໝ່” ຂອງພັກ ອັນເປັນສາເຫດເຮັດໃຫ້ບົດບາດຂອງການ​ຕະຫລາດ​ເຂົ້າມາ​ແຊກແຊງການຜລິດລະຄອນວິທະຍຸນັບມື້ນັບຫລາຍຂຶ້ນ.

ລະຫວ່າງ ປີ 1987-1988 ກໍໄດ້ເກີດມີຄະນະລະຄອນໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນອີກເອີ້ນວ່າ: “ຄະນະລະຄອນວັງສຽງທອງ”ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນຄູ່ແຂ່ງ ທີ່ຍາດແຍ່ງນັກສະແດງ ກັນບໍ່ທຳມະດາປານໃດ ເພາະຄະນະນີ້ແມ່ນນັກສະແດງໄດ້ກິນເງິນຄ່າການ ສະແດງ, ສ່ວນຄະນະລະຄອນ“ສຽງແຄນລາວ” ນັກສະແດງໄດ້ກິນເງິນ ເດືອນນຳລັດ.

​“ຄະນະລະຄອນ​ວັງ​ສຽງ​ທອງ”​ ​ບໍລິຫານງານ​ໂດຍ​: ອາຈານ ​ບັບ​ໂບ້ ຫື​ລ ບົວ​ລາ​ພັນທະ​ວົງ ເຊິ່ງເປັນທັງຜູ້ກຳກັບ ແລະ ນັກສະແດງ ແລະ ໄດ້ກະຈາຍລະຄອນ​ວິທະຍຸເລື່ອງຍາວອ​ອກອາກາດ​​ ເລື້ອງ​ທຳ​ອີດ​ທີ່​ມີ​ຊື່ວ່າ: “ພັນທະ​ຫົວ​ໃຈ” ເຊິ່ງປະພັນໂດຍ: ເພັດນ້ອຍ ຣັດຕິກອນ ເປັນລະຄອນທີ່ຕິດພັນກັບຄວາມຮັກ. 

ສ່ວນ​ “ຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​” ກໍໄດ້ກະຈາຍ​ເລື້ອງ:​ “ເມື່ອ​ສີ້​ນຄັວນໝອກ​” ຂຽນ​ ແລະ ​ກຳກັບ​ໂດຍ: ​ສໍ ສີ​ມຸກ​ສະຫັວນ ເຊິ່ງເປັນລະຄອນ ທີ່ສ່ອງແສງເຖິງ ຄວາມຮັກ, ການສ້າງສາພັດທະນາພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ.

 ໄລຍະນັ້ນການຜລິດລະຄອນ ຂອງຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວແມ່ນ ອອກອາກາດໃນເວລາ 13:30-14:00 ໂມງ ເຊິ່ງລະຄອນທີ່ກະຈາຍໃນໄລຍະນີ້ ແມ່ນໄດ້ຫັນໄປສູ່ການໂຄສະນາສິນຄ້າເພື່ອສ້າງລາຍຮັບເພີ່ມໃຫ້ທີມງານນຳ.

ນັບແຕ່ 1989 ເປັນຕົ້ນມາ ຄະນະລະຄອນສຽງ​ແຄນ​ລາວມີລັກສະນະຊົງຕົວ ເພາະຜູ້​ຂຽນ​ລະຄອນ​ບໍ່​ຫລາຍ​ຍ້ອນສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ໄປ​ຍົກ​ລະດັບດ້ວຍການຮຽນ​ຕໍ່ໄລ ຍະຍາວ, ອີກສ່ວນ​ໜຶ່ງໄດ້ອອກ​ໄປ​ສ້າງ​ເສດຖະກິດ​ຄອບຄົວຕາມນະໂຍບາຍ ຂອງພັກ ເຊັ່ນ: ບຸນລ້ຽງ ຈັນທະວົງ, ປິ່ນອານົງ ຂຸນເພັດ ແລະ ເກດສະໜາ ຂັນທະວົງສາ, ສ່ວນ ຄຳຜ່ອນ ໄຊອຸດົມ ແມ່ນໄດ້ໄປຮຽນໄລຍະຍາວ.

ເຖິງແນວໃດກໍຕາມ​ຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ ​ກໍ່​ຍັງ​ໄດ້ພະຍາຍາມ​​ສືບ​ຕໍ່​ສ້າງ​ຄວາມ​ບັນ​ເທີ​ງ​ໃຫ້​ຄົນ​ຟັງ​ຕະຫລອດ​ມາ​ໂດຍ​ມີ​ພະນັກງານ​ພາຍ​ໃນ​ພະ​ແນ​ກ​ເປັນ​ຜູ້​ຂຽນ ​ແລະ​ ເປັນ​ຜູ້​ກຳກັບ​ການສະ​ແດງ​ເອງ ເຊິ່ງໄລະຍນັ້ນ​ຍັງມີ​ນັກສະ​ແດງ​ຕົ້ນຕໍ ຢູ່ຫລາຍຄົນເຕີບຄື: ທ.ອຸດອນ ວົງໄຊ, ທ.ວິໄລ​ພອນ ວົງ​ພະຈັນ, ນ. ​ພົງພັນ ຂຸນ​ສັກ, ທ.ອຸ່ນຫລ້າ ຣາຊາຈັກ, ນ.ໄກສອນ ວີ​ໄຊ​ຍະ​ລາດ ແລະ ນ. ຈັນທອນ ​ແກ້ວມະນີ​ໂຄດ.

ເຖິງວ່າ ໄລຍະນີ້ ຈະມີຄວາມຂາດແຄນນັກປະພັນ ແລະ ນັກສະແດງກໍຕາມ ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ ຍັງສືບຕໍ່ຜລິດລະຄອນອອກອາກາດຢູ່ ແລະ ໄດ້ປ່ຽນເວລາອອກອາກາດມາເປັນ 17:00-17:00 ໂມງ.

(ຂອບໃຈທີ່ອ່ານ-ຍັງມີຕໍ່)

ຄວາມຮັກກັບເກີບທີ່ບໍ່ພໍດີ

ມີເວລາຈັກໜ້ອຍໜຶ່ງ ລອງອ່ານບົດເລື່ອງນີ້

...ສຳລັບໜຸ່ມໆ ສາວໆທີ່ຕ້ອງການມີຄົນຮັກ... 

ມື້ໜຶ່ງ…ຂ້ອຍຄິດຢາກໄດ້ເກີບຄູ່ໃໝ່ມາປ່ຽນເກີບຜ້າທີ່ໃຊ້ມານານກ່ວາສອງປີ….ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈໄປຮ້ານຂາຍເກີບທີ່ທີ່ຕະ ຫລາດແຫ່ງໜຶ່ງເຊິ່ງມີຫລາກຫລາຍສີ ແລະ ຫລາຍຍີ່ຫໍ້ ຂ້ອຍເລືອກແລ້ວເລືອກອີກແຕ່ກໍບໍ່ມີເກີບຄູ່ໃດຖືກໃຈຂ້ອຍເລີຍ ໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍຈຶ່ງ ຕັດສິນໃຈໄປຮ້ານຂາຍເກີບອີກຮ້ານໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໄກຈາກ ຕະຫລາດນັ້ນພໍເທົ່າໃດ,ມັນເປັນຮ້ານຂາຍເກີບທີ່ໃຫຍ່ ແລະ ສ່ວນຫລາຍ ເກີບທີ່ຂາຍໃນຮ້ານນີ້ລາຄາອ່າວແພງ ເພາະມັນເປັນຮ້ານຂາຍເກີບທີ່ມີຍີ່ຫໍ້.. ພໍຂ້ອຍ ກ້າວຂາເຂົ້າໄປໃນຮ້ານເທົ່ານັ້ນລະ ສິ່ງທີ່ບາດຕາບາດໃຈກໍຄືເກີບສົ້ນສູງ ສີນ້ຳຕານຄູ່ນີ້... 

ໂດຍບໍ່ລໍຊ້າຂ້ອຍຟ້າວຈັບມັນມາເບິ່ງເຖິງວ່າປ້າຍລາຄາທີ່ຕິດໄວ້ນັ້ນອ່າວແພງ(ຖ້າທຽບໃສ່ເກີບທຸກຄູ່ທີ່ຂ້ອຍເຄີຍຊື້ຜ່ານມາ) ແຕ່ຂ້ອຍກໍບໍ່ລັງເລໃຈທີ່ຈະຈ່າຍ…ຂ້ອຍຖາມຜູ້ລາວຂາຍນັ້ນວ່າ “ ສີແບບນີ້ມີອີກບໍ່ເພາະຂ້ອຍວ່າຄູ່ນີ້ມັນຄົງຄັບ ໜ້ອຍໜຶ່ງ” ແຕ່ສາວທີ່ຂາຍລາວພັດບອກວ່າ “ລອງໃສ່ເບິ່ງກ່ອນກໍໄດ້…ຂ້ອຍວ່າມັນຄົງພໍດີເຈົ້າແລ້ວ ທຳອິດມັນອາດຄັບແດ່ເລັກນ້ອຍ ແຕ່ຕໍ່ໄປບາດ ມັນຢືດອອກຄົງພໍດີ…” ແຕ່ເຖິງແນວໃດຂ້ອຍກໍຍັງຖາມຫາຄູ່ໃໝ່ທີ່ໃຫຍ່ກ່ວາ ແຕ່ຄົນຂາຍ ກໍບອກວ່າ “ ເກີບໃນຮ້ານຂອງເຮົາຈະມີສີແລະຮູບແບບ(Style ຢ່າງລະຄູ່ເທົ່ານັ້ນເພາະພວກເຮົາສັ່ງເຮັດເປັນພິເສດ”…. 

ແລງມື້ນັ້ນ ຂ້ອຍກັບບ້ານດ້ວຍຮອຍຍິ້ມກັບເກີບຄູ່ໃໝ່ທີ່ຄົນຂາຍຢ້ຳແລ້ວ ຢ້ຳອີກວ່າ “ ມັນມີຄູ່ດຽວເທົ່ານັ້ນ ສັ່ງເຮັດ ພິເສດ…”ພໍຮອດເຮືອນຂ້ອຍ ກໍຈັດແຈງແປງບ່ອນເກັບມ້ຽນ ແຍງແລ້ວແຍງອີກສ່ວນທາງມືກໍຄ້ວາ ເອົາເກີບ(ຜ້າໃບ)ຄູ່ເກົ່ານັ້ນໂຍນ ຖິ້ມໃສກະຕ່າຂີ້ເຫຍື່ອທີ່ຢູ່ແຈຫ້ອງນອນ ໂດຍບໍ່ລັ່ງເລໃຈ… 

ເຊົ້າວັນໃໝ່….ຂ້ອຍໃສ່ເກີບຄູ່ໃໝ່…ຍ່າງໄປຫ້ອງການ(ບໍ່ໄກຈາກເຮືອນປານໃດ) ຢ່າງມີຄວາມສຸກ. ເພື່ອນໆໃນຫ້ອງເຮັດວຽກຕ່າງກໍຖາມວ່າຊື້ມາແຕ່ຮ້ານໃດ ? ງາມແທ້ຍັງມີອີກບໍ່…ມື້ນັ້ນໝົດມື້ປະກົດວ່າຂ້ອຍຍ່າງຫລາຍ, ໝັ້ນໃຈຕົນ ເອງ ແລະ ມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ…. ໂດຍສະເພາະຄຳຍ້ອງຍໍຈາກເພື່ອນຮ່ວມງານ… 

ແຕ່…ຕອນແລງຕອນຂ້ອຍຍ່າງກັບບ້ານມັນຊ່າງທໍລະມານຫລາຍຍ້ອນ ຄວາມ ເຈັບປວດບີແຄ່ງ ແລະ ນິ້ວຕີນ….ຕີນຂອງຂ້ອຍບວມໃຄ່ ແລະ ບາງບ່ອນກໍ ປະກົດເຫັນໜັງລອກມີເລືອດຊຶມອອກມາ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ນັ່ງແຍງຕີນທີ່ລະບົມ ລະບອມຂອງຂ້ອຍ ກັບການຖອນໃຈໃຫຍ່ຫລາຍໆຄັ້ງຕໍ່ໆກັນ… 

ຂ້ອຍຄິດໄດ້ວ່າ ຫາກຊີວິດຄົນເປັນເໝືອນການເດີນທາງໄກ ຄວາມຮັກກໍຄົງບໍ່ຕ່າງກັບເກີບ ຄວາມຈິງແລ້ວຄົນເຮົາບໍ່ໄດ້ຕ້ອງການເກີບ ງາມໆ ທີ່ມີລາຄາແພງໆໄປກ່ວາເກີບທີ່ໃສ່ສະບາຍ…ຫລື ເຈົ້າຄິດວ່າຈັ່ງໃດ ? 

ເຖິງແນວໃດກໍຕາມສຳລັບຜູ້ຍິງເຮົາກໍຍັງຄິດບໍ່ເລີກບໍ່ແລ້ວກັບຄວາມສວຍຄວາມ ງາມເພາະເວລາອອກບ້ານຜູ້ຍິງ ສ່ວນໃຫຍ່ຈະບອກຕົນເອງສະເໝີວ່າ “ຕ້ອງສວຍ ຕ້ອງງາມໄວ້ກ່ອນ” ດ້ວຍເຫດນີ້ເອງມັນຈຶ່ງເປັນສິ່ງຈູງໃຈ ໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງ ຈ່າຍເງິນຄ່າເກີບຄູ່ງາມໆນັ້ນດ້ວຍລາຄາແພງທັງໆທີ່ຮູ້ແກ່ໃຈວ່າ ມັນບໍ່ພໍດີກັບຕີນຂອງຕົນເອງເລີຍ…. 

ຖ້າວ່າເຮົາຕ້ອງເດີນທາງໄກ…ແມ່ນຈະມີເກີບທີ່ສວຍງາມ,ລາຄາແພງ,ມີຍີ່ຫໍ້ ມັນກໍຄົງເປົ່າປະໂຫຍດເມື່ອ ມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາເຈັບ… .ໃນທີ່ສຸດເຮົາຄົງ ຈຳຕ້ອງປົດມັກຖິ້ມ….ຂ້ອຍຄິດໄດ້ອີກວ່າ: ເກີບທີ່ໃສ່ສະບາຍນັ້ນບໍ່ຈຳເປັນ ຕ້ອງສວຍງາມຈົນຄົນອື່ນຈ້ອງມອງຕາມ….. 

ເຮົາອາດມີຄວາມຝັນໄຝ່ທີ່ຈະມີຄົນຮັກທີ່ຫລໍ່ເຫລົາ ເກັ່ງ ສະຫງ່າຜ່າ ເຜີຍ… ເພື່ອຄວງແຂນໃຫ້ຄົນອື່ນອິດສາ…ແຕ່ ຄວາມຈິງແລ້ວເຮົາພຽງຕ້ອງການໃຫ້ເຂົາ ເປັນຄົນທີ່ຮັກເຮົາຊ່ວຍເຫລືອດູແລເຮົາ ແລະ ບໍ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຈັບ… 

ຂ້ອຍວ່າ….ການໃສ່ເກີບທີ່ສະບາຍໆໃນເວລາຍ່າງກໍບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕີນເຈັບ ມັນອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ ແລະ ຈະພາເຮົາໄປເຖິງຈຸດໝາຍໄດ້ໂດຍທີ່ ເຮົາບໍ່ຕ້ອງເຈັບ ແລະ ບໍ່ຄິດທີ່ຈະໂຍນມັນຖິ້ມກ່ອນເຮົາຈະເຖິງຈຸດໝາຍ ປາຍທາງ… 

ຂອບໃຈທີ່ອ່ານ 

ຫວັງວ່າທຸກຄົນຄົງຄົງມີຄວາມສຸກ ແລະ ສົມຫວັງດັ່ງໃຈຄິດ 

(ສະບາຍດີ)

ການກະຈາຍລາຍການລະຄອນສຽງແຄນລາວແຕ່ຕອນເລີ່ມຕົ້ນ...

ການ​​ກະຈາຍ​ລະຄອນ​ອອກ​ທາງຄື້ນວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ໄລຍະທຳອິດ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ເປັນ​ເວລາ:13:00-13:30ນ ​ແລະ​ 16:30-17:00 ໂມງ ​ ເຊິ່ງເປັນເວລາ​ທີ່​ທຸກ​ຄົນ​ກຳລັງ​ພັກຜ່ອນເປັນສ່ວນຫລາຍໃນຕອນບ່າຍ ແລະ ເຮັດ​ວຽກ​ເຮືອນ​ການ​ຊານ,​ເບິ່​ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ​ລູກ​ເຕົ້າຄື​ລະຄອນ​ທີ່​ອອກ​ອາກາດເວລາ​ນັ້ນ​ມີ​ພຽງ 30ນາທີ​ ອອກອາກາດແຕ່ວັນຈັນຫາວັນສຸກ, ສ່ວນວັນເສົາ ແລະ ອາທິດນັ້ນແມ່ນຈັດເປັນລາຍການຕອບຈົດໝາຍເພື່ອນມິດລະຄອນສຽງແຄນລາວ ເຊິ່ງໄລຍະນັ້ນ ແຕ່ລະອາທິດ ຈົດໝາຍມິດລາຍການຈົນລົ້ນຕູ້ໄປສະນີ

ການຜລິດລະຄອນຕອນນັ້ນ ມີບັນຍາກາດີຫລາຍ ເພາະນັກປະພັນກໍຕັ້ງໃຈຂຽນ ບົດ, ນັກສະແດງກໍຕັ້ງໃຈຊ້ອມບົດລະຄອນ ເພາະນັກສະແດງສ່ວນຫລາຍ ຈະບໍ່ມີວຽກຫລາຍຢ່າງດັ່ງທຸກມື້ນີ້. ນັກສະແດງບາງຄົນ ຫລັງຈາກຊ້ອມບົດແລ້ວ ກໍໄປເອົາຈົດໝາຍຢູ່ໄປສະນີ(ຕລາດເຊົ້າ) ແລ້ວມາຈີກຊອງຈົດໝາຍ ເພື່ອຊອກ ຫາເນື້ອໃນທີ່ຄ້າຍຄືກັນ ມາກອງໄວ້ເປັນກຸ່ມໆ ຍ້ອນຈົດໝາຍຫລາຍ ບໍ່ສາມາດຕອບຈົດໝາຍ ດ້ວຍການອ່ານລະອຽດໄດ້ທຸກຄົນ ນອກຈາກຊື່ ແລະ ທີ່ຢູ່ເທົ່ານັ້ນ.

 ນັກສະ​ແດງ​​ລະຄອນສຽງແຄນລາວຊຸດທຳອິດປະກອບດ້ວຍ:

1) ທ່ານ ຫັວນຄໍາ ຂຸນ​ປະ​ເສີດ(ຕອນນັ້ນເປັນຫົວໜ້າໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

2) ທ່ານ ສະຫລອງ​ພົນ ກິ່ງ​ຈະ​ເລີ​ນ(ຕອນນັ້ນເປັນຮອງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

3) ທ່ານ ອຸດອນ ວົງ​ໄຊ(ຕອນນັ້ນຍັງເປັນໂຄສົກອ່ານຂ່າວ)

4) ​ນາງ​ ປິ່ນ​ອາ​ນົງ ​ຂຸນ​ເພັດ(ຕອນນັ້ນຍັງເປັນໂຄສົກອ່ານຂ່າວ)

5) ນາງ​ ສົມ​ຈິດ ​ມະຫາ​ນົນ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

6) ນາງ​ ຄຳ​ມຽງ ຈັນທະ​ວົງ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

7) ນາງ​ ບຸນ​ລ້ຽງ ​ຈັນທະ​ວົງ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

8) ນາງ​ ເກດ​ສະໜາ ຂັນ​ທະ​ວົງສາ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

9) ​ທ່ານ ​ເທບ​ທາ​ລາ ​ເປັນ​ຜູ້​ປະພັນບົດລະຄອນແລະ ເປັນທັງນັກສະແດງນຳອີກ.

​1986 ​ຂະ​ບວນການ​ສິນລະປະ​ວັນນະຄະດີ​ຂອງບັນດາ​ກົມ​ກອງ,ຂະ​ແໜງ​ການ​​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງ​ເປັນ​ຂະ​ບວນຟົດ​ຟື້ນ​ ມີ​ການ​ແຂ່ງຂັນ​ເສັງ​ເພງ, ບົດລະຄອນ, ບົດ​ຟ້ອນ, ດົນຕີຣຕາມ​ສະຖານທີ່​ຕ່າງໆ.. “ຄະນະລະຄອນ ສຽງແຄນລາວ” ກໍ​ໄດ້​ມີ​ການ​ປັບປຸງ​ເນື້ອ​ໃນ​ຂອງລະຄອນ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ແທດ​ເໝາະ​ກັບ​ສະພາບ​ຕົວ​ຈີ​ງຂອງ​ການ​ຂະຫຍາຍຕົວ​ຂອງ​ສັງຄົມ. ໂດຍສະເພາະໃນ “ພາລະກິດປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກ” ໄດ້​ມີ​ການ​ຜລິດລະຄອນຫລາຍເລື່ອງ ເພື່ອ​ປຸກລະດົມ​ໃຫ້​ບັນດາ​ຊັ້ນ​ຄົນ​ຕ່າງໆປະກອບສ່ວນ​ເຂົ້າ​ໃນພາລະກິດດັ່ງກ່າວ.​ ໃນ​ໄລຍະນີ້​ການ​ກະຈາຍ​ລະຄອນ​ວິທະຍຸ​ຍັງກະຈາຍ​ສອງ​ຄັ້ງຕໍ່ມື້​ຄື: ຕອນ​ບ່າຍ​ ​ເວລາ: 13:00 -13:30 ໂມງ ແລະ ​ຕອນ​ແລງ​ ເວລາ:16:00-17:00 ໂມງ ໃນວັນ ເສົາ ແລະ ວັນອາທິດ ຈະມີນັກສະແດງລະຄອນຜັດປ່ຽນກັນມາຈັດລາຍການ ແທນ ການເປີດລະຄອນ ເຊິ່ງໃຫ້ຊື່ລາຍການນີ້ວ່າ: ຕອບຈົດໝາຍເພື່ອນມິດ ລະຄອນ ສຽງແຄນລາວ”.​

ເນື່ອງຈາກເວລາອອກອາກາດຂອງລະຄອນເພີ່ມ ແລະ ເພື່ອເປັນການຕອບສະໜອງໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງ ການ ຂອງຜູ້ຟັງລະຄອນວິທະຍຸ ທາງ​ກົມ​ວີ​ທະ​ຍຸ​ກະຈາຍສຽງ​ແຫ່ງ​ຊາດ​(ເວລານີ້ເອີ້ນເປັນ ວິທະຍຸກະຈາຍ ສຽງແຫ່ງຊາດລາວ) ຈຶ່ງ​ໄດ້​ເຮັດ​ສັນຍາ​ຈ້າງ​ກັບ​ນັກ​ຂຽນ​ຜູ້​ທີ່​ມີ​ຜົນງານ ​ແລະ ​ປະສົບການສູງດ້ານລະຄອນ ຄື: ທ່ານ ສໍ ສີ​ມຸກ​ສະຫັວນ ທີ່​ເປັນ​ນັກ​ຂຽນ​ມາກ່ອນ(ສະ​ໄໝ​ວຽງ​ຈັນເກົ່າ​)ມາ​ເປັນ​ຄົນ​ຂຽນບົດ​ລະຄອນ​ນໃຫ້​ຕື່ມ.

ນັບແຕ່ປີ 1985-86 ເປັນຕົ້ນມາທີມງານໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນອີກຫຼາຍນັ້ນກໍມີ:

- ທ.ຄຳ​ຜ່ອນ ​ໄຊ​ອຸດົມເປັນ​ຜູ້​ປະພັນບົດ ແລະ ຊ່ວຍຄວບຄຸມການຜລິດ

- ທ.ສໍ ສີມຸກສະຫວັນ ເປັນ​ຜູ້​ປະພັນບົດ ແລະ ເປັນທັງນັກສະແດງນຳອີກ

- ທ.ສັງຂານ ຈູມຄຳພັນ(ນັກສະແດງຈາກພະແນກຂ່າວ)

- ທ.ຈູມມາ ຈັນທະລັງສີ(ນັກສະແດງຈາກພະແນກຂ່າວ)

- ທ.ວິໄລ ໄຊຍະເວດ(ນັກສະແດງຈາກໂທລະພາບ)

- ທ. ຄຳ​ກອງ ກິດ​ຕິ​ຄຸນ

- ທ.​ບຸນ​ເລີດ​ ປັນຍາ

- ທ. ອຸ່ນ​ຫ້ລາ ຣາຊາ​ຈັກ

- ທ. ສີຈັນ ​ແພງ​ຄຳ​ຮັກ

(ເລື່ອງຍັງຍາວ ມື້ໜ້າຈະມາເລົ່າສູ່ຟັງຕື່ມອີກ)

ຂອບໃຈທີ່ຕິດຕາມ

ລະຄອນສຽງແຄນລາວ ພວກເຂົາຄືໃຜຫວາ...

ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​ ແມ່ນທີມງານໜຶ່ງທີ່ເອີ້ນຮຽກໃນລາຍການວິທະຍຸ ເປັນຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ. ມັນໄດ້ກຳ​ເນີ​ດ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ທ່າມກາງ​ຄວາມ​ຮຽກຮ້ອງ​ຕ້ອງການ​ຂອງ​ຄົນຟັງລາຍການວິທະຍຸ ໃນ​ລະ​ຫ່ວາງ​ປີ 1985 ເຊິ່ງ​ໄລຍະ​ນັ້ນ​ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ໄດ້ກາຍເປັນສື່ສານປະເພດດຽວ ທີ່ເຂົ້າເຖິງປະຊາຊົນໄດ້ຢ່າງວ່ອງໄວ ແລະ ກ້ວາງຂວາງ ກວມພື້ນທີ່ຂອງປະເທດ ໄດ້ກ່ວາເຄິ່ງໜຶ່ງ(ສຳລັບຄື້ນກາງ AM 567 Khz) ແລະ ກວມພື້ນທີ່ໃນ ພາກພື້ນ ອາຊີ-ປາຊີຟິກເປັນສ່ວນຫລາຍ(ສຳລັບຄື້ນສັ້ນ SW 6130 Khz or 49 Metre) ນັກສະ​ແດງ​ລະຄອນເວລານັ້ນລ້ວນ​ແຕ່​ເປັນນັກ​ຈັດ​ລາຍການ​ ແລະ​ ຜູ້​ອ່ານ​ຂ່າວ ​ລວມແລ້ວມີ​ປະມານ​ 5-6 ຄົນ​ ເທົ່າ​ນັ້ນລະ.

ຄວາມຈິງກ່ອນ​ຈະ​ເອີ້ນວ່າ “ຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​” ນັ້ນ​ ກ່ອນນີ້ ແມ່ນມີທີມງານຜລິດລະຄອນມາແລ້ວ ຄືໃນ​ຊຸມມປີ1980 ນັ້ນ​ໄດ້​ເອີ້ນວ່າ: “​ຄະນະ​ລະຄອນ​ວິ​ທະຍຸ​ກະຈາຍສຽງ​ແຫ່ງ​ຊາດ” ເລື່ອງ​ທີ່​ສະ​ແດງ​ສ່ວນ​ໃຫ່ຍ ໃນໄລຍະນີ້ ແມ່ນໄດ້​ສ່ອງ​ແສງ​ເຖິງ​​ຄວາມ​ຮັກຊາດ ​ແລະ​ ພາລະ​ກິດ​ການ​ຕໍ່ສູ້ປົດ​ປ່ອຍ​ຊາດ​ ໂດຍຍຶດໝັ້ນ​​ແນວທາງ​ການນຳ​ຂອງ​ພັກ​ ແລະ ​ລັດ ກ່ອນຈະມີ ການປ່ຽນຊື່ມາເປັນ “ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ” ມາຈົນຮອດປັດຈຸບັນ .

ການຈັດ​ຕັ້ງຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​ຂຶ້ນ​ມາ​ຈຸດປະສົງ​ກໍ່​ແມ່ນ​ ສ້າງ​ຄວາມ​ບັນ​ເທີ​ງ​ແກ່​ຜູ້​ຟັງທີ່​ເຮັດ​ວຽກ​ຢູ່​ຕາມ​ສະຖານ​ທີ່​ຕ່າງໆ​ໃນ​ຂອບ​ເຂດ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ປະຊາຊົນ​ລາວບັນດາ​ເຜົ່າ​ທີ່​ດຳລົງ​ຊີ​ວີ​ດຢູ່​ຫ່າງ​ໄກ​ສອກຫລີກ ທີ່ ມີອາຊີບ​ປູກຝັງ ​ລ້ຽງສັດ ​ແລະ​ ຊາວ​ຄ້າຂາຍ​ຈຳນວນ​ໜຶ່ງ. ນອກ​ນີ້​ກະ​ຍັງ​ມີ​ນັກຮຽນ​ນັກ​ສຶກສາ​ຕາມ​ສະ​ຖາ​ບັນ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ນີຍົມ​ຊົມ​ຊອບ ແລະ ​ຕ້ອງການ​ຢາກ​ຄົ້ນ​ຄ້ວາ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການປະພັນ ແລະ ການສະແດງໃນຂະແໜງການ​ລະຄອນວິທະຍຸ. 

(ຫາກຢາກຮູ້ວ່າ ນັກສະແດງລະຄອນສຽງແຄນລາວໃນເບື້ອງຕົ້ນມີໃຜແດ່ ຢ່າລືມຄິດຕາມຕອນຕໍ່ໄປ)