ຟັງເພງ ໃຫ້ນຳເຂົາເຮັດຫຍັງ ໄປຊຳຊາ ຈັກໜ້ອຍມີເລື່ອງດີໆມາເລົ່າສູ່ຟັງ

ຄູ່ແຂ່ງ ກັບການປ່ຽນແປງຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່....

“ຄູ່ແຂ່ງ ກັບການປ່ຽນແປງຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່”

ໃນໄລຍະທີ່ ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມສູງໃນກຸ່ມຜູ້ຟັງນັ້ນ ມັນພັດເປັນໄລຍະທີ່ສະພາບຂອງ ເສດຖະກິດ​-ສັງຄົມ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຄັ້ງ ໃຫຍ່ຫລວງໃນ ສປປ ລາວ ໂດຍສະເພາະການກ້າວສູ່ການປະຕິບັດຕາມທິດສະດີ “ການປ່ຽນແປງໃໝ່” ຂອງພັກ ອັນເປັນສາເຫດເຮັດໃຫ້ບົດບາດຂອງການ​ຕະຫລາດ​ເຂົ້າມາ​ແຊກແຊງການຜລິດລະຄອນວິທະຍຸນັບມື້ນັບຫລາຍຂຶ້ນ.

ລະຫວ່າງ ປີ 1987-1988 ກໍໄດ້ເກີດມີຄະນະລະຄອນໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນອີກເອີ້ນວ່າ: “ຄະນະລະຄອນວັງສຽງທອງ”ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນຄູ່ແຂ່ງ ທີ່ຍາດແຍ່ງນັກສະແດງ ກັນບໍ່ທຳມະດາປານໃດ ເພາະຄະນະນີ້ແມ່ນນັກສະແດງໄດ້ກິນເງິນຄ່າການ ສະແດງ, ສ່ວນຄະນະລະຄອນ“ສຽງແຄນລາວ” ນັກສະແດງໄດ້ກິນເງິນ ເດືອນນຳລັດ.

​“ຄະນະລະຄອນ​ວັງ​ສຽງ​ທອງ”​ ​ບໍລິຫານງານ​ໂດຍ​: ອາຈານ ​ບັບ​ໂບ້ ຫື​ລ ບົວ​ລາ​ພັນທະ​ວົງ ເຊິ່ງເປັນທັງຜູ້ກຳກັບ ແລະ ນັກສະແດງ ແລະ ໄດ້ກະຈາຍລະຄອນ​ວິທະຍຸເລື່ອງຍາວອ​ອກອາກາດ​​ ເລື້ອງ​ທຳ​ອີດ​ທີ່​ມີ​ຊື່ວ່າ: “ພັນທະ​ຫົວ​ໃຈ” ເຊິ່ງປະພັນໂດຍ: ເພັດນ້ອຍ ຣັດຕິກອນ ເປັນລະຄອນທີ່ຕິດພັນກັບຄວາມຮັກ. 

ສ່ວນ​ “ຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​” ກໍໄດ້ກະຈາຍ​ເລື້ອງ:​ “ເມື່ອ​ສີ້​ນຄັວນໝອກ​” ຂຽນ​ ແລະ ​ກຳກັບ​ໂດຍ: ​ສໍ ສີ​ມຸກ​ສະຫັວນ ເຊິ່ງເປັນລະຄອນ ທີ່ສ່ອງແສງເຖິງ ຄວາມຮັກ, ການສ້າງສາພັດທະນາພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ.

 ໄລຍະນັ້ນການຜລິດລະຄອນ ຂອງຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວແມ່ນ ອອກອາກາດໃນເວລາ 13:30-14:00 ໂມງ ເຊິ່ງລະຄອນທີ່ກະຈາຍໃນໄລຍະນີ້ ແມ່ນໄດ້ຫັນໄປສູ່ການໂຄສະນາສິນຄ້າເພື່ອສ້າງລາຍຮັບເພີ່ມໃຫ້ທີມງານນຳ.

ນັບແຕ່ 1989 ເປັນຕົ້ນມາ ຄະນະລະຄອນສຽງ​ແຄນ​ລາວມີລັກສະນະຊົງຕົວ ເພາະຜູ້​ຂຽນ​ລະຄອນ​ບໍ່​ຫລາຍ​ຍ້ອນສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ໄປ​ຍົກ​ລະດັບດ້ວຍການຮຽນ​ຕໍ່ໄລ ຍະຍາວ, ອີກສ່ວນ​ໜຶ່ງໄດ້ອອກ​ໄປ​ສ້າງ​ເສດຖະກິດ​ຄອບຄົວຕາມນະໂຍບາຍ ຂອງພັກ ເຊັ່ນ: ບຸນລ້ຽງ ຈັນທະວົງ, ປິ່ນອານົງ ຂຸນເພັດ ແລະ ເກດສະໜາ ຂັນທະວົງສາ, ສ່ວນ ຄຳຜ່ອນ ໄຊອຸດົມ ແມ່ນໄດ້ໄປຮຽນໄລຍະຍາວ.

ເຖິງແນວໃດກໍຕາມ​ຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ ​ກໍ່​ຍັງ​ໄດ້ພະຍາຍາມ​​ສືບ​ຕໍ່​ສ້າງ​ຄວາມ​ບັນ​ເທີ​ງ​ໃຫ້​ຄົນ​ຟັງ​ຕະຫລອດ​ມາ​ໂດຍ​ມີ​ພະນັກງານ​ພາຍ​ໃນ​ພະ​ແນ​ກ​ເປັນ​ຜູ້​ຂຽນ ​ແລະ​ ເປັນ​ຜູ້​ກຳກັບ​ການສະ​ແດງ​ເອງ ເຊິ່ງໄລະຍນັ້ນ​ຍັງມີ​ນັກສະ​ແດງ​ຕົ້ນຕໍ ຢູ່ຫລາຍຄົນເຕີບຄື: ທ.ອຸດອນ ວົງໄຊ, ທ.ວິໄລ​ພອນ ວົງ​ພະຈັນ, ນ. ​ພົງພັນ ຂຸນ​ສັກ, ທ.ອຸ່ນຫລ້າ ຣາຊາຈັກ, ນ.ໄກສອນ ວີ​ໄຊ​ຍະ​ລາດ ແລະ ນ. ຈັນທອນ ​ແກ້ວມະນີ​ໂຄດ.

ເຖິງວ່າ ໄລຍະນີ້ ຈະມີຄວາມຂາດແຄນນັກປະພັນ ແລະ ນັກສະແດງກໍຕາມ ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ ຍັງສືບຕໍ່ຜລິດລະຄອນອອກອາກາດຢູ່ ແລະ ໄດ້ປ່ຽນເວລາອອກອາກາດມາເປັນ 17:00-17:00 ໂມງ.

(ຂອບໃຈທີ່ອ່ານ-ຍັງມີຕໍ່)

ຄວາມຮັກກັບເກີບທີ່ບໍ່ພໍດີ

ມີເວລາຈັກໜ້ອຍໜຶ່ງ ລອງອ່ານບົດເລື່ອງນີ້

...ສຳລັບໜຸ່ມໆ ສາວໆທີ່ຕ້ອງການມີຄົນຮັກ... 

ມື້ໜຶ່ງ…ຂ້ອຍຄິດຢາກໄດ້ເກີບຄູ່ໃໝ່ມາປ່ຽນເກີບຜ້າທີ່ໃຊ້ມານານກ່ວາສອງປີ….ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈໄປຮ້ານຂາຍເກີບທີ່ທີ່ຕະ ຫລາດແຫ່ງໜຶ່ງເຊິ່ງມີຫລາກຫລາຍສີ ແລະ ຫລາຍຍີ່ຫໍ້ ຂ້ອຍເລືອກແລ້ວເລືອກອີກແຕ່ກໍບໍ່ມີເກີບຄູ່ໃດຖືກໃຈຂ້ອຍເລີຍ ໃນທີ່ສຸດຂ້ອຍຈຶ່ງ ຕັດສິນໃຈໄປຮ້ານຂາຍເກີບອີກຮ້ານໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໄກຈາກ ຕະຫລາດນັ້ນພໍເທົ່າໃດ,ມັນເປັນຮ້ານຂາຍເກີບທີ່ໃຫຍ່ ແລະ ສ່ວນຫລາຍ ເກີບທີ່ຂາຍໃນຮ້ານນີ້ລາຄາອ່າວແພງ ເພາະມັນເປັນຮ້ານຂາຍເກີບທີ່ມີຍີ່ຫໍ້.. ພໍຂ້ອຍ ກ້າວຂາເຂົ້າໄປໃນຮ້ານເທົ່ານັ້ນລະ ສິ່ງທີ່ບາດຕາບາດໃຈກໍຄືເກີບສົ້ນສູງ ສີນ້ຳຕານຄູ່ນີ້... 

ໂດຍບໍ່ລໍຊ້າຂ້ອຍຟ້າວຈັບມັນມາເບິ່ງເຖິງວ່າປ້າຍລາຄາທີ່ຕິດໄວ້ນັ້ນອ່າວແພງ(ຖ້າທຽບໃສ່ເກີບທຸກຄູ່ທີ່ຂ້ອຍເຄີຍຊື້ຜ່ານມາ) ແຕ່ຂ້ອຍກໍບໍ່ລັງເລໃຈທີ່ຈະຈ່າຍ…ຂ້ອຍຖາມຜູ້ລາວຂາຍນັ້ນວ່າ “ ສີແບບນີ້ມີອີກບໍ່ເພາະຂ້ອຍວ່າຄູ່ນີ້ມັນຄົງຄັບ ໜ້ອຍໜຶ່ງ” ແຕ່ສາວທີ່ຂາຍລາວພັດບອກວ່າ “ລອງໃສ່ເບິ່ງກ່ອນກໍໄດ້…ຂ້ອຍວ່າມັນຄົງພໍດີເຈົ້າແລ້ວ ທຳອິດມັນອາດຄັບແດ່ເລັກນ້ອຍ ແຕ່ຕໍ່ໄປບາດ ມັນຢືດອອກຄົງພໍດີ…” ແຕ່ເຖິງແນວໃດຂ້ອຍກໍຍັງຖາມຫາຄູ່ໃໝ່ທີ່ໃຫຍ່ກ່ວາ ແຕ່ຄົນຂາຍ ກໍບອກວ່າ “ ເກີບໃນຮ້ານຂອງເຮົາຈະມີສີແລະຮູບແບບ(Style ຢ່າງລະຄູ່ເທົ່ານັ້ນເພາະພວກເຮົາສັ່ງເຮັດເປັນພິເສດ”…. 

ແລງມື້ນັ້ນ ຂ້ອຍກັບບ້ານດ້ວຍຮອຍຍິ້ມກັບເກີບຄູ່ໃໝ່ທີ່ຄົນຂາຍຢ້ຳແລ້ວ ຢ້ຳອີກວ່າ “ ມັນມີຄູ່ດຽວເທົ່ານັ້ນ ສັ່ງເຮັດ ພິເສດ…”ພໍຮອດເຮືອນຂ້ອຍ ກໍຈັດແຈງແປງບ່ອນເກັບມ້ຽນ ແຍງແລ້ວແຍງອີກສ່ວນທາງມືກໍຄ້ວາ ເອົາເກີບ(ຜ້າໃບ)ຄູ່ເກົ່ານັ້ນໂຍນ ຖິ້ມໃສກະຕ່າຂີ້ເຫຍື່ອທີ່ຢູ່ແຈຫ້ອງນອນ ໂດຍບໍ່ລັ່ງເລໃຈ… 

ເຊົ້າວັນໃໝ່….ຂ້ອຍໃສ່ເກີບຄູ່ໃໝ່…ຍ່າງໄປຫ້ອງການ(ບໍ່ໄກຈາກເຮືອນປານໃດ) ຢ່າງມີຄວາມສຸກ. ເພື່ອນໆໃນຫ້ອງເຮັດວຽກຕ່າງກໍຖາມວ່າຊື້ມາແຕ່ຮ້ານໃດ ? ງາມແທ້ຍັງມີອີກບໍ່…ມື້ນັ້ນໝົດມື້ປະກົດວ່າຂ້ອຍຍ່າງຫລາຍ, ໝັ້ນໃຈຕົນ ເອງ ແລະ ມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ…. ໂດຍສະເພາະຄຳຍ້ອງຍໍຈາກເພື່ອນຮ່ວມງານ… 

ແຕ່…ຕອນແລງຕອນຂ້ອຍຍ່າງກັບບ້ານມັນຊ່າງທໍລະມານຫລາຍຍ້ອນ ຄວາມ ເຈັບປວດບີແຄ່ງ ແລະ ນິ້ວຕີນ….ຕີນຂອງຂ້ອຍບວມໃຄ່ ແລະ ບາງບ່ອນກໍ ປະກົດເຫັນໜັງລອກມີເລືອດຊຶມອອກມາ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ນັ່ງແຍງຕີນທີ່ລະບົມ ລະບອມຂອງຂ້ອຍ ກັບການຖອນໃຈໃຫຍ່ຫລາຍໆຄັ້ງຕໍ່ໆກັນ… 

ຂ້ອຍຄິດໄດ້ວ່າ ຫາກຊີວິດຄົນເປັນເໝືອນການເດີນທາງໄກ ຄວາມຮັກກໍຄົງບໍ່ຕ່າງກັບເກີບ ຄວາມຈິງແລ້ວຄົນເຮົາບໍ່ໄດ້ຕ້ອງການເກີບ ງາມໆ ທີ່ມີລາຄາແພງໆໄປກ່ວາເກີບທີ່ໃສ່ສະບາຍ…ຫລື ເຈົ້າຄິດວ່າຈັ່ງໃດ ? 

ເຖິງແນວໃດກໍຕາມສຳລັບຜູ້ຍິງເຮົາກໍຍັງຄິດບໍ່ເລີກບໍ່ແລ້ວກັບຄວາມສວຍຄວາມ ງາມເພາະເວລາອອກບ້ານຜູ້ຍິງ ສ່ວນໃຫຍ່ຈະບອກຕົນເອງສະເໝີວ່າ “ຕ້ອງສວຍ ຕ້ອງງາມໄວ້ກ່ອນ” ດ້ວຍເຫດນີ້ເອງມັນຈຶ່ງເປັນສິ່ງຈູງໃຈ ໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງ ຈ່າຍເງິນຄ່າເກີບຄູ່ງາມໆນັ້ນດ້ວຍລາຄາແພງທັງໆທີ່ຮູ້ແກ່ໃຈວ່າ ມັນບໍ່ພໍດີກັບຕີນຂອງຕົນເອງເລີຍ…. 

ຖ້າວ່າເຮົາຕ້ອງເດີນທາງໄກ…ແມ່ນຈະມີເກີບທີ່ສວຍງາມ,ລາຄາແພງ,ມີຍີ່ຫໍ້ ມັນກໍຄົງເປົ່າປະໂຫຍດເມື່ອ ມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາເຈັບ… .ໃນທີ່ສຸດເຮົາຄົງ ຈຳຕ້ອງປົດມັກຖິ້ມ….ຂ້ອຍຄິດໄດ້ອີກວ່າ: ເກີບທີ່ໃສ່ສະບາຍນັ້ນບໍ່ຈຳເປັນ ຕ້ອງສວຍງາມຈົນຄົນອື່ນຈ້ອງມອງຕາມ….. 

ເຮົາອາດມີຄວາມຝັນໄຝ່ທີ່ຈະມີຄົນຮັກທີ່ຫລໍ່ເຫລົາ ເກັ່ງ ສະຫງ່າຜ່າ ເຜີຍ… ເພື່ອຄວງແຂນໃຫ້ຄົນອື່ນອິດສາ…ແຕ່ ຄວາມຈິງແລ້ວເຮົາພຽງຕ້ອງການໃຫ້ເຂົາ ເປັນຄົນທີ່ຮັກເຮົາຊ່ວຍເຫລືອດູແລເຮົາ ແລະ ບໍ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຈັບ… 

ຂ້ອຍວ່າ….ການໃສ່ເກີບທີ່ສະບາຍໆໃນເວລາຍ່າງກໍບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕີນເຈັບ ມັນອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ ແລະ ຈະພາເຮົາໄປເຖິງຈຸດໝາຍໄດ້ໂດຍທີ່ ເຮົາບໍ່ຕ້ອງເຈັບ ແລະ ບໍ່ຄິດທີ່ຈະໂຍນມັນຖິ້ມກ່ອນເຮົາຈະເຖິງຈຸດໝາຍ ປາຍທາງ… 

ຂອບໃຈທີ່ອ່ານ 

ຫວັງວ່າທຸກຄົນຄົງຄົງມີຄວາມສຸກ ແລະ ສົມຫວັງດັ່ງໃຈຄິດ 

(ສະບາຍດີ)

ການກະຈາຍລາຍການລະຄອນສຽງແຄນລາວແຕ່ຕອນເລີ່ມຕົ້ນ...

ການ​​ກະຈາຍ​ລະຄອນ​ອອກ​ທາງຄື້ນວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ໄລຍະທຳອິດ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ເປັນ​ເວລາ:13:00-13:30ນ ​ແລະ​ 16:30-17:00 ໂມງ ​ ເຊິ່ງເປັນເວລາ​ທີ່​ທຸກ​ຄົນ​ກຳລັງ​ພັກຜ່ອນເປັນສ່ວນຫລາຍໃນຕອນບ່າຍ ແລະ ເຮັດ​ວຽກ​ເຮືອນ​ການ​ຊານ,​ເບິ່​ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ​ລູກ​ເຕົ້າຄື​ລະຄອນ​ທີ່​ອອກ​ອາກາດເວລາ​ນັ້ນ​ມີ​ພຽງ 30ນາທີ​ ອອກອາກາດແຕ່ວັນຈັນຫາວັນສຸກ, ສ່ວນວັນເສົາ ແລະ ອາທິດນັ້ນແມ່ນຈັດເປັນລາຍການຕອບຈົດໝາຍເພື່ອນມິດລະຄອນສຽງແຄນລາວ ເຊິ່ງໄລຍະນັ້ນ ແຕ່ລະອາທິດ ຈົດໝາຍມິດລາຍການຈົນລົ້ນຕູ້ໄປສະນີ

ການຜລິດລະຄອນຕອນນັ້ນ ມີບັນຍາກາດີຫລາຍ ເພາະນັກປະພັນກໍຕັ້ງໃຈຂຽນ ບົດ, ນັກສະແດງກໍຕັ້ງໃຈຊ້ອມບົດລະຄອນ ເພາະນັກສະແດງສ່ວນຫລາຍ ຈະບໍ່ມີວຽກຫລາຍຢ່າງດັ່ງທຸກມື້ນີ້. ນັກສະແດງບາງຄົນ ຫລັງຈາກຊ້ອມບົດແລ້ວ ກໍໄປເອົາຈົດໝາຍຢູ່ໄປສະນີ(ຕລາດເຊົ້າ) ແລ້ວມາຈີກຊອງຈົດໝາຍ ເພື່ອຊອກ ຫາເນື້ອໃນທີ່ຄ້າຍຄືກັນ ມາກອງໄວ້ເປັນກຸ່ມໆ ຍ້ອນຈົດໝາຍຫລາຍ ບໍ່ສາມາດຕອບຈົດໝາຍ ດ້ວຍການອ່ານລະອຽດໄດ້ທຸກຄົນ ນອກຈາກຊື່ ແລະ ທີ່ຢູ່ເທົ່ານັ້ນ.

 ນັກສະ​ແດງ​​ລະຄອນສຽງແຄນລາວຊຸດທຳອິດປະກອບດ້ວຍ:

1) ທ່ານ ຫັວນຄໍາ ຂຸນ​ປະ​ເສີດ(ຕອນນັ້ນເປັນຫົວໜ້າໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

2) ທ່ານ ສະຫລອງ​ພົນ ກິ່ງ​ຈະ​ເລີ​ນ(ຕອນນັ້ນເປັນຮອງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

3) ທ່ານ ອຸດອນ ວົງ​ໄຊ(ຕອນນັ້ນຍັງເປັນໂຄສົກອ່ານຂ່າວ)

4) ​ນາງ​ ປິ່ນ​ອາ​ນົງ ​ຂຸນ​ເພັດ(ຕອນນັ້ນຍັງເປັນໂຄສົກອ່ານຂ່າວ)

5) ນາງ​ ສົມ​ຈິດ ​ມະຫາ​ນົນ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

6) ນາງ​ ຄຳ​ມຽງ ຈັນທະ​ວົງ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

7) ນາງ​ ບຸນ​ລ້ຽງ ​ຈັນທະ​ວົງ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

8) ນາງ​ ເກດ​ສະໜາ ຂັນ​ທະ​ວົງສາ(ພ.ງ ໜ່ວຍງານວັນນະຄະດີ)

9) ​ທ່ານ ​ເທບ​ທາ​ລາ ​ເປັນ​ຜູ້​ປະພັນບົດລະຄອນແລະ ເປັນທັງນັກສະແດງນຳອີກ.

​1986 ​ຂະ​ບວນການ​ສິນລະປະ​ວັນນະຄະດີ​ຂອງບັນດາ​ກົມ​ກອງ,ຂະ​ແໜງ​ການ​​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງ​ເປັນ​ຂະ​ບວນຟົດ​ຟື້ນ​ ມີ​ການ​ແຂ່ງຂັນ​ເສັງ​ເພງ, ບົດລະຄອນ, ບົດ​ຟ້ອນ, ດົນຕີຣຕາມ​ສະຖານທີ່​ຕ່າງໆ.. “ຄະນະລະຄອນ ສຽງແຄນລາວ” ກໍ​ໄດ້​ມີ​ການ​ປັບປຸງ​ເນື້ອ​ໃນ​ຂອງລະຄອນ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ແທດ​ເໝາະ​ກັບ​ສະພາບ​ຕົວ​ຈີ​ງຂອງ​ການ​ຂະຫຍາຍຕົວ​ຂອງ​ສັງຄົມ. ໂດຍສະເພາະໃນ “ພາລະກິດປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກ” ໄດ້​ມີ​ການ​ຜລິດລະຄອນຫລາຍເລື່ອງ ເພື່ອ​ປຸກລະດົມ​ໃຫ້​ບັນດາ​ຊັ້ນ​ຄົນ​ຕ່າງໆປະກອບສ່ວນ​ເຂົ້າ​ໃນພາລະກິດດັ່ງກ່າວ.​ ໃນ​ໄລຍະນີ້​ການ​ກະຈາຍ​ລະຄອນ​ວິທະຍຸ​ຍັງກະຈາຍ​ສອງ​ຄັ້ງຕໍ່ມື້​ຄື: ຕອນ​ບ່າຍ​ ​ເວລາ: 13:00 -13:30 ໂມງ ແລະ ​ຕອນ​ແລງ​ ເວລາ:16:00-17:00 ໂມງ ໃນວັນ ເສົາ ແລະ ວັນອາທິດ ຈະມີນັກສະແດງລະຄອນຜັດປ່ຽນກັນມາຈັດລາຍການ ແທນ ການເປີດລະຄອນ ເຊິ່ງໃຫ້ຊື່ລາຍການນີ້ວ່າ: ຕອບຈົດໝາຍເພື່ອນມິດ ລະຄອນ ສຽງແຄນລາວ”.​

ເນື່ອງຈາກເວລາອອກອາກາດຂອງລະຄອນເພີ່ມ ແລະ ເພື່ອເປັນການຕອບສະໜອງໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງ ການ ຂອງຜູ້ຟັງລະຄອນວິທະຍຸ ທາງ​ກົມ​ວີ​ທະ​ຍຸ​ກະຈາຍສຽງ​ແຫ່ງ​ຊາດ​(ເວລານີ້ເອີ້ນເປັນ ວິທະຍຸກະຈາຍ ສຽງແຫ່ງຊາດລາວ) ຈຶ່ງ​ໄດ້​ເຮັດ​ສັນຍາ​ຈ້າງ​ກັບ​ນັກ​ຂຽນ​ຜູ້​ທີ່​ມີ​ຜົນງານ ​ແລະ ​ປະສົບການສູງດ້ານລະຄອນ ຄື: ທ່ານ ສໍ ສີ​ມຸກ​ສະຫັວນ ທີ່​ເປັນ​ນັກ​ຂຽນ​ມາກ່ອນ(ສະ​ໄໝ​ວຽງ​ຈັນເກົ່າ​)ມາ​ເປັນ​ຄົນ​ຂຽນບົດ​ລະຄອນ​ນໃຫ້​ຕື່ມ.

ນັບແຕ່ປີ 1985-86 ເປັນຕົ້ນມາທີມງານໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນອີກຫຼາຍນັ້ນກໍມີ:

- ທ.ຄຳ​ຜ່ອນ ​ໄຊ​ອຸດົມເປັນ​ຜູ້​ປະພັນບົດ ແລະ ຊ່ວຍຄວບຄຸມການຜລິດ

- ທ.ສໍ ສີມຸກສະຫວັນ ເປັນ​ຜູ້​ປະພັນບົດ ແລະ ເປັນທັງນັກສະແດງນຳອີກ

- ທ.ສັງຂານ ຈູມຄຳພັນ(ນັກສະແດງຈາກພະແນກຂ່າວ)

- ທ.ຈູມມາ ຈັນທະລັງສີ(ນັກສະແດງຈາກພະແນກຂ່າວ)

- ທ.ວິໄລ ໄຊຍະເວດ(ນັກສະແດງຈາກໂທລະພາບ)

- ທ. ຄຳ​ກອງ ກິດ​ຕິ​ຄຸນ

- ທ.​ບຸນ​ເລີດ​ ປັນຍາ

- ທ. ອຸ່ນ​ຫ້ລາ ຣາຊາ​ຈັກ

- ທ. ສີຈັນ ​ແພງ​ຄຳ​ຮັກ

(ເລື່ອງຍັງຍາວ ມື້ໜ້າຈະມາເລົ່າສູ່ຟັງຕື່ມອີກ)

ຂອບໃຈທີ່ຕິດຕາມ

ລະຄອນສຽງແຄນລາວ ພວກເຂົາຄືໃຜຫວາ...

ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​ ແມ່ນທີມງານໜຶ່ງທີ່ເອີ້ນຮຽກໃນລາຍການວິທະຍຸ ເປັນຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ. ມັນໄດ້ກຳ​ເນີ​ດ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ທ່າມກາງ​ຄວາມ​ຮຽກຮ້ອງ​ຕ້ອງການ​ຂອງ​ຄົນຟັງລາຍການວິທະຍຸ ໃນ​ລະ​ຫ່ວາງ​ປີ 1985 ເຊິ່ງ​ໄລຍະ​ນັ້ນ​ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ໄດ້ກາຍເປັນສື່ສານປະເພດດຽວ ທີ່ເຂົ້າເຖິງປະຊາຊົນໄດ້ຢ່າງວ່ອງໄວ ແລະ ກ້ວາງຂວາງ ກວມພື້ນທີ່ຂອງປະເທດ ໄດ້ກ່ວາເຄິ່ງໜຶ່ງ(ສຳລັບຄື້ນກາງ AM 567 Khz) ແລະ ກວມພື້ນທີ່ໃນ ພາກພື້ນ ອາຊີ-ປາຊີຟິກເປັນສ່ວນຫລາຍ(ສຳລັບຄື້ນສັ້ນ SW 6130 Khz or 49 Metre) ນັກສະ​ແດງ​ລະຄອນເວລານັ້ນລ້ວນ​ແຕ່​ເປັນນັກ​ຈັດ​ລາຍການ​ ແລະ​ ຜູ້​ອ່ານ​ຂ່າວ ​ລວມແລ້ວມີ​ປະມານ​ 5-6 ຄົນ​ ເທົ່າ​ນັ້ນລະ.

ຄວາມຈິງກ່ອນ​ຈະ​ເອີ້ນວ່າ “ຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​” ນັ້ນ​ ກ່ອນນີ້ ແມ່ນມີທີມງານຜລິດລະຄອນມາແລ້ວ ຄືໃນ​ຊຸມມປີ1980 ນັ້ນ​ໄດ້​ເອີ້ນວ່າ: “​ຄະນະ​ລະຄອນ​ວິ​ທະຍຸ​ກະຈາຍສຽງ​ແຫ່ງ​ຊາດ” ເລື່ອງ​ທີ່​ສະ​ແດງ​ສ່ວນ​ໃຫ່ຍ ໃນໄລຍະນີ້ ແມ່ນໄດ້​ສ່ອງ​ແສງ​ເຖິງ​​ຄວາມ​ຮັກຊາດ ​ແລະ​ ພາລະ​ກິດ​ການ​ຕໍ່ສູ້ປົດ​ປ່ອຍ​ຊາດ​ ໂດຍຍຶດໝັ້ນ​​ແນວທາງ​ການນຳ​ຂອງ​ພັກ​ ແລະ ​ລັດ ກ່ອນຈະມີ ການປ່ຽນຊື່ມາເປັນ “ຄະນະລະຄອນສຽງແຄນລາວ” ມາຈົນຮອດປັດຈຸບັນ .

ການຈັດ​ຕັ້ງຄະນະ​ລະຄອນ​ສຽງ​ແຄນ​ລາວ​ຂຶ້ນ​ມາ​ຈຸດປະສົງ​ກໍ່​ແມ່ນ​ ສ້າງ​ຄວາມ​ບັນ​ເທີ​ງ​ແກ່​ຜູ້​ຟັງທີ່​ເຮັດ​ວຽກ​ຢູ່​ຕາມ​ສະຖານ​ທີ່​ຕ່າງໆ​ໃນ​ຂອບ​ເຂດ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ປະຊາຊົນ​ລາວບັນດາ​ເຜົ່າ​ທີ່​ດຳລົງ​ຊີ​ວີ​ດຢູ່​ຫ່າງ​ໄກ​ສອກຫລີກ ທີ່ ມີອາຊີບ​ປູກຝັງ ​ລ້ຽງສັດ ​ແລະ​ ຊາວ​ຄ້າຂາຍ​ຈຳນວນ​ໜຶ່ງ. ນອກ​ນີ້​ກະ​ຍັງ​ມີ​ນັກຮຽນ​ນັກ​ສຶກສາ​ຕາມ​ສະ​ຖາ​ບັນ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ນີຍົມ​ຊົມ​ຊອບ ແລະ ​ຕ້ອງການ​ຢາກ​ຄົ້ນ​ຄ້ວາ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການປະພັນ ແລະ ການສະແດງໃນຂະແໜງການ​ລະຄອນວິທະຍຸ. 

(ຫາກຢາກຮູ້ວ່າ ນັກສະແດງລະຄອນສຽງແຄນລາວໃນເບື້ອງຕົ້ນມີໃຜແດ່ ຢ່າລືມຄິດຕາມຕອນຕໍ່ໄປ)